محمود دهقان
در هر انقلاب و خروشی که توسط ملتی رخ می دهد، قطعا عوامل اقتصادی نیز در علت شکل گیری آن خروش نقش دارد.
انقلاب سال 57 ایران نیز از این قاعده کلی مستثنا نبود.
طبقه متوسط و پایین جامعه موتور حرکت شکل گیری یک انقلاب است، در سال 57 نیز می توان از شعارها و وعده ها متوجه شد که اقتصاد نقش پر رنگی در به خیابان آمدن مردم داشته است.
اگر از ارزش ها و آرمانهای معنوی انقلاب اسلامی بگذریم، در عرصه اقتصاد هنوز راه درازی را در بر پایی یک اقتصاد سالم و بدون رانت و فساد داریم.
بر اساس خبرها و آمارهای مختلفی که وجود دارد کماکان چیزی نزدیک به 50 درصد مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند و این موضوع برازنده انقلاب اسلامی نبوده و نیست. حال که توانسته ایم به لطف دیپلماسی و تعامل، ارتباط خوبی را با دنیا برقرار کنیم و در دوره تثبیت نسبی ای قرار داریم، وقت آن است که با یک برنامه ریزی بلند مدت، اصلاحات نظام اقتصادی کشور را شروع و با استفاده از توانمندی های داخلی کشور در این عرصه شاهد رشد اقتصادی و بالارفتن میزان رفاه عمومی در سطح جامعه باشیم و آنگاه است که می توانیم از به ثمر نشستن ارزش ها و آرمانهای معنوی انقلاب خرسند و راضی باشیم.
وقتی که کماکان پرداخت قبض برق و بقا برای خانواده های بسیاری معضل است، نمی توانیم به خود ببالیم و دم از یک جامعه با نشاط و پویا بزنیم، وقتی که پس از گذشتن 37 سال از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد فساد اقتصادی در بالاترین سطوح مدیریتی هستیم و از این بستر افرادی همچون بابک زنجانی ها رشد و نمو پیدا می کنند باید به طور جدی با پدیده فساد در بدنه اقتصاد کشور مبارزه شود و این مبارزه نه به شکل بگیر و ببند بلکه با اصلاح ساختارها و سیاست گذاری های کلان اقتصادی و مدیریتی میسر است.
مادامی که 50 درصد جمعیت کشور زیر خط فقر به سر می برند افرادی با سردادن شعارهای پوپولیستی برای خود میلیون ها رای جمع می کنند و از این فقر اقتصادی نهایت بهره را برای بدست آوردن قدرت به کار می گیرند، و وقتی قدرت را بدست آوردند با فراموش کردن شعارهای خود بستر را برای رشد مفاسد اقتصادی و بابک زنجانی ها مهیا می کنند. همان طور که مقام معظم رهبری در فرمایشات خود ذیل اقتصاد مقاومتی بارها بر مبارزه با مفسدین اقتصادی تاکید کرده اند: «واقعاً نمیشود ما کار اقتصادىِ درست و قوى بکنیم، اما با مفاسد اقتصادى مبارزه نکنیم؛ این واقعاً نشدنى است. همان چند سال پیش هم که من راجع به این قضیه بحث کردم و مطالبى را به مسئولین کشور گفتم، به همین نکته توجه داشتم، که تصور نشود ما میتوانیم سرمایه‌‌گذارى مردمى و کار سالم مردمى داشته باشیم، بدون مبارزه‌‌ى با مفاسد اقتصادى؛ و تصور نشود که مبارزه‌‌ى با مفاسد اقتصادى موجب میشود که ما مشارکت مردم و سرمایه‌‌گذارى مردم را کم داشته باشیم؛ نه، چون اکثر کسانى که میخواهند وارد میدان اقتصادى بشوند، اهل کار سالمند، مردمان سالمى هستند؛ حالا یکى دو نفر هم آدمهاى ناسالم پیدا میشوند. باید با چشمهاى تیزبین، ریزبین و دوربین مراقبت کنید که کسانى نیایند به عنوان ایجاد اشتغال و ایجاد کار و کارآفرینى تسهیلات بانکى بگیرند، اما کارآفرینىِ واقعى انجام نگیرد. این را باید مراقبت کنید؛ هم شما مراقبت کنید، هم قوه‌‌ى قضائیه مراقبت کند. به نظر من همکارى قوه‌‌ى مجریه و قوه‌‌ى قضائیه در اینجا یک کار بسیار لازمى است.»
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس‌جمهوری و اعضاى هیئت دولت، 1391/6/2
بنابراین و در یک جمع بندی کلی می توان چنین گفت که عرصه اقتصاد و رفاه عمومی مردم و جامعه عرصه ایست که کم کاری در آن می تواند منجر به فاجعه هایی جبران ناپذیر برای ملت ایران و انقلاب اسلامی شود و امید است که با درس گرفتن از تجربیات گذشته و با استفاده از موقعیت بوجود آمده در سطح بین المللی بتوانیم راه توسعه و پیشرفت اقتصادی را با مدیریتی صحیح و با استفاده از ظرفیت های بیشمار موجود هموار کنیم.